خودکشی در پزشکان بیش از شاغلان حرف دیگر است
خودکشی در پزشکان بیش از شاغلان حرف دیگر است
برای حل معضل خودکشی در بین پزشکان، باید بیشترین نیرو را بر دانشجویان و دستیاران پزشکی متمرکز نمود
مطلب زیر برگزیده‌ای از مجله نیوزویک است. نگارنده این مقاله در آغاز چنین می‌نویسد: «طی سالیان، با پزشکان متعددی برخورد داشته‌ام. با آنان مصاحبه نموده و هنگام کار مشاهده‌شان کرده‌ام و حتی با آنان معاشرت نموده‌ام. برخی از آنان رفتار دوستانه‌ای داشتند و برخی کمی بدخلق بودند. برخی متکبر بودند و بعضی دیگر فروتن و از خود گذشته. در مجموع این افراد با اعتماد به نفس، هوش و فداکاری که از خود برای کمک به سایرین نشان می‌دادند، مرا تحت تاثیر قرار می‌دادند. در نگاهی از بیرون به زندگی پزشکان، به نظر غنی، ارضاکننده و سرشار از اجر می‌رسد که البته همین طور هم هست، ولی زندگی آنان جنبه تاریک ولی خاموش و نهفته دیگری هم دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. جنبه‌ای که با افسردگی و اضطراب آمیخته شده و این حقیقت تلخ که میزان خودکشی در بین پزشکان بیش از شاغلان حرف دیگر است، از آن نشأت می‌گیرد.»
سالانه
بین 300 تا 400 پزشک در ایالات متحده بر اثر خودکشی جان می‌بازند که
تقریبا برابر روزانه یک پزشک است. برخلاف جمعیت عادی که میزان خودکشی موفق
مردان 4 برابر زنان است، این رقم در بین پزشکان در بین دو جنس برابر
می‌باشد.
پرفسور رینولدز، استاد روان‌پزشکی دانشگاه پیتزبورگ که در
فیلم مستندی که به این مضمون پرداخته، شرکت داشته و نیز یکی از معدود
مقاله‌های مربوط به شیوع خودکشی را در بین پزشکان در سال 2003 به رشته
تحریر در آورده، علت اصلی این امر را افسردگی تشخیص داده نشده و درمان
نشده می‌داند.
با وجودی‌که میزان ابتلا به افسردگی در طول زندگی برای
پزشکان مذکر، با جمعیت عادی برابر و حدود 12 درصد است، میزان خودکشی میان
این پزشکان 4/1 برابر بیشتر می‌باشد. افسردگی در پزشکان مونث دو برابر و
میزان خودکشی در میان آنان 3/2 برابر زنان جمعیت عادی است (البته برخی
مطالعات نیز میزان افسردگی را برابر و پاره‌ای دیگر نسبت خودکشی پزشکان زن
را بیش از این مقدار می‌دانند). پس چرا پزشکان برای درمان چنین بیماری
رایجی که میلیون‌ها نفر به خاطر ابتلا به آن تحت درمان قرار دارند و
داروهای موثر در درمان آن نیز به راحتی در دسترس هستند، اقدام نمی‌نمایند؟
چون پزشکان از این مطلب نگران‌اند که در صورت بیان ابتلایشان به یک بیماری
روحی، مراجعان، درآمد، احترام حرفه‌ای و حتی مجوز طبابت خود را از دست
خواهند داد، چرا که با وجود ورود روزافزون زنان به عرصه طبابت، این رشته
هنوز رشته‌ای مردانه به شمار می‌رود که در آن پزشکان، افرادی قوی هستند که
به کمک بیماران می‌شتابند، نه افراد بیماری که خود نیازمند درمان‌اند.
پزشکان در خودکشی موفق‌ترند
یکی
از پزشکان مبتلا به افسردگی چنین می‌گفت: «نمی‌خواستم که ابتلا به افسردگی
در پرونده پزشکی من ثبت شود. بعد از اینکه درمان شدم، تازه فهمیدم که چه
تصور احمقانه‌ای داشتم.»
البته این پزشک که در آن زمان یک جراح
پلاستیک بود و در حال حاضر در رشته فوق‌تخصصی درمان‌های تسکین‌بخش دانشگاه
آرکانزاس تحصیل می‌نماید، افکار خودکشی نداشت، ولی متاسفانه بسیاری از
سایر پزشکان دچار افسردگی تمایل به خودکشی داشته و به علت دسترسی داشتن به
داروهای مرگبار و دانستن نحوه مصرف آنان، در معرض خطر بسیار بیشتری قرار
دارند (نسبت خودکشی موفق در برابر دفعات اقدام به خودکشی در بین پزشکان
بسیار بالاست).
پاره‌ای از پزشکان افسرده به سوء‌مصرف مواد نیز مبتلا
هستند و این امر هم خطر خودکشی را در این افراد بیشتر می‌کند. برای حل
معضل خودکشی در بین پزشکان، باید بیشترین نیرو را بر دانشجویان و دستیاران
پزشکی متمرکز نمود چرا که افسردگی معمولا از سنین جوانی آغاز می‌شود.
حتما برای دریافت درمان مراجعه کنید
در
ایالات متحده اقداماتی برای مبارزه با این مشکل صورت گرفته که به عنوان
مثال در یکی از این برنامه‌ها به دانشجویان این آموزش داده می‌شود که
درصورت داشتن علایم افسردگی، حتما برای دریافت درمان مراجعه نمایند و
اطمینان داشته باشند که مشکل در پرونده پزشکی آنان ثبت نخواهد شد.
به
گفته پرفسور رینولدز، آنان سعی می‌کنند تا به این جوانان بگویند: «حتما
برای دریافت کمک اقدام نمایید، سلامتی خود را دوباره به دست آورید و سالم
باقی بمانید.»
هدف از ساخت فیلم مستند درباره خودکشی پزشکان و یا
ایجاد وب‌سایتی خاص برای پزشکان مبتلا به افسردگی که هر دو توسط بنیاد
پیشگیری از خودکشی آمریکا به انجام رسیده، افزایش آگاهی، کاهش رنج ناشی از
این بیماری و حتی حفظ جان پزشکان بوده است.
این امر فایده دیگری نیز
در بر خواهد داشت، اگر به پزشکان آموزش دهیم که افسردگی را در خودشان
تشخیص دهند، آنها می‌توانند این بیماری را در بیماران‌شان نیز راحت‌تر
تشخیص داده و مداوا نمایند که در آن هنگام، همه احساس بهتری خواهند داشت.
به امید روزی که هیچ کدام از همکاران در پنجه این بیماری گرفتار نباشند.
نویسنده: دکتر ارغوان حاج‌شیخ‌الاسلامی
منبع: www.newsweek.com
